تأثیر مکمل‌یاری منیزیم بر انرژی دریافتی و کاهش وزن در سالمندان چاق یا دارای اضافه وزن مبتلا به بی‌خوابی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور

سابقه و هدف: شواهدی مبنی بر نقش منیزیم در بهبود اختلالات خواب وجود دارد. هم‌چنین، ارتباط بین طول زمان خواب و چاقی در دست بررسی است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل‌یاری منیزیم بر انرژی دریافتی روزانه و کاهش وزن در سالمندان مبتلا به بی‌خوابی بود. مواد و روشها: این پژوهش به شیوه کارآزمایی بالینیِ تصادفیِ دوسوکور انجام شده است. 46 سالمند مبتلا به بی‌خوابی چاق یا دارای اضافه وزن به دو گروه مکمل منیزیم و دارونما تقسیم شدند و به مدت 8 هفته تحت مداخله با روزانه mg500 منیزیم عنصری به صورت اکسید منیزیم یا دارونما قرار گرفتند. در ابتدا و انتهای مطالعه پرسشنامه‌های ISI، فعالیت بدنی و Sleeplog تکمیل شد. عوامل مخدوشگر آنتروپومتریک، مقادیر منیزیم، کلسیم، پتاسیم، کافئین، انرژی دریافتی از کربوهیدرات، چربی، پروتئین و کل انرژی دریافتی با پرسشنامه یادآمد3 روزه خوراک به دست آمد. آنالیزهای غذایی با نرم‌افزار N4 و آنالیزهای آماری با نرم‌افزار SPSS19 انجام شد. یافتهها: تفاوت معنی‌داری در متغیر‌های زمینه‌ای در ابتدای مطالعه بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. انجام این مداخله در سالمندان مبتلا به بی‌خوابی به میزان معنی‌داری باعث افزایش مدت زمان و بازده خواب و هم‌چنین باعث کاهش کل انرژی دریافتی و انرژی دریافتی از کربوهیدرات و چربی در گروه مکمل منیزیم نسبت به دارونما شد. در حالی که زمان در بستر بودن، زمان برخاستن از خواب، انرژی دریافتی از پروتئین، وزن و غلظت منیزیم سرم تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند. نتیجه گیری: در این مداخله، مکمل‌یاری منیزیم باعث بهبود شاخص‌های بی‌خوابی و کاهش دریافت انرژی در سالمندان مورد مطالعه شد. با این حال، تأثیر مطلوب معنی‌داری بر کاهش وزن سالمندان مبتلا به کم‌خوابی مشاهده نشد. واژگان کلیدی: منیزیم، چاقی، انرژی دریافتی، بی‌خوابی، سالمند